Γέρ. Χριστοφόρος Γρηγοριάτης: «Εμείς να δούμε τι σχέδια έχει ο Θεός!»

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου  Αγίου Όρους, Αρχ. Χριστοφόρος προς τους αδελφούς της Ιεράς Μονής επί τη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (2020).

Αδελφοί και Πατέρες,

Ευχαριστούμε πάνω από όλα τον άγιο Θεό που μας αξίωσε να φθάσουμε στην Στ΄ Εβδομάδα των Νηστειών και να εορτάσουμε και τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας, που είναι μία σωτήριος ημέρα για όλους τους ανθρώπους.

Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας μας φανερώνει την άπειρη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Βλέπουμε ότι ο Θεός κυνηγάει τον άνθρωπο για να τον σώση. Και το σχέδιό του ήταν να γίνη και ο Ίδιος άνθρωπος για την δική μας σωτηρία. Αλλά φανερώνει, όπως ακούσαμε και στην ανάγνωσι από τον λόγο του αγίου Νικολάου Καβάσιλα στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τον θησαυρό που είχε μέσα στην καρδιά της η Παναγία μας, την αγάπη, την θυσία, την υπακοή, την ταπείνωσι, και προ παντός την πίστι και την εμπιστοσύνη της στον Θεό.

Φανερώνει ακόμη και τον σεβασμό που έχει ο Θεός στον άνθρωπο. Δεν ήθελε να επέμβη δυναμικά στην Παναγία μας και να κατοικήση μέσα της, προτού να πάρη και την δική της συγκατάθεσι. Γι’ αυτό μέχρι να πη η Παναγία μας το «ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ. α΄ 38) ο Θεός περίμενε.

Και όταν η Παναγία μας παρεδόθη εξ ολοκλήρου στον Θεό, τότε έγινε και το μέγα μυστήριο της σωτηρίας μας και αρχίζει από εκείνη την στιγμή το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου με την σάρκωσι του Θεού Λόγου μέσα της.

Γι’ αυτό και ευχαριστούμε την Παναγία μας. Και να ξέρουμε, ότι κάθε φορά που και εμείς παραδιδόμαστε στον Θεό και λέμε: «ιδού, Κύριε, ο δούλός σου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», τότε έρχεται και σε μας μέσα και κατοικεί το Άγιο Πνεύμα, η Χάρις του Θεού, και γινόμαστε άνθρωποι χαριτωμένοι. Οσάκις όμως εμείς παραβαίνουμε τον νόμο του Θεού, τότε φεύγει και η Χάρις του Θεού. Είναι παράδειγμα για μας η Παναγία.

Βλέπουμε ότι η Παναγία πάντοτε είχε μία ανάπαυση μέσα της, μία ειρήνη. Και μετά, όταν πήγε στην Βηθλεέμ για να γεννήσει τον Χριστό, δεν στενοχωριόταν που δεν έβρισκε τόπο για να γεννήσει και ότι χρειάσθηκε να πάει σε ένα σπήλαιο.

Διότι ήξερε ότι ήταν στα χέρια του Θεού. Είχε τον Θεό προστάτη. Γι’ αυτό πάντοτε είχε μία ειρήνη, μία αγαλλίαση μέσα της, μία ανάπαυση. Και όταν έφυγε στην Αίγυπτο, το ίδιο. Και όταν επέστρεψαν πάλι πίσω στην Ναζαρέτ, είχε η Παναγία μας αυτήν την ειρήνη και την ανάπαυση μέσα της, διότι είχε την πίστη και την εμπιστοσύνη της στον Θεό.

Έτσι και εμείς, που γινόμαστε μοναχοί και αφιερωνόμαστε στον Θεό, πρέπει να έχουμε αυτή την εμπιστοσύνη και αυτή την πίστη στον Θεό.

Φέτος με την Χάρι του Θεού κάναμε και πέντε Μεγαλοσχήμους Μοναχούς και ακούσαμε τις υποσχέσεις που δίνει ο μοναχός, ότι πρέπει τα πάντα να εγκαταλείψει για να αγαπήσει τον Θεό. Ο σκοπός μας είναι να αγαπήσουμε τον Θεό. Και αν το πετύχουμε αυτό και έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και δεν κλονίζεται η πίστις μας και η εμπιστοσύνη μας σ’ Αυτόν –εξ άλλου γι’ αυτό ερχόμαστε στο μοναστήρι, επειδή έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό–, τότε πάντοτε θα είμαστε αναπαυμένοι.

Ό,τι και να συμβαίνει στην ζωή μας, θα είναι για μας μία ανάπαυσις, γιατί ξέρουμε ότι με όλα τα γεγονότα της ζωής μας ο Θεός ετοιμάζει την σωτηρία μας. Διότι αυτός είναι ο σκοπός του Θεού: Να σώσει τον άνθρωπο.